Leeuwtje Kianga (Deel 1)

Op 14 mei 2011 werd er voor het eerst in zes jaar weer een leeuwenwelpje geboren in Artis. Zij kreeg de naam Kianga en is de afgelopen week dus één jaar geworden. In korte tijd is zij uitgegroeid van een welpje naar een jongvolwassen leeuwin. Ik wil hier door middel van een foto terugblik aandacht aan besteden.

Het schattige welpje is hier pas anderhalve maand oud. Net als poesjes worden leeuwenwelpjes blind en doof geboren en kunnen zij de eerste weken niets anders als drinken en slapen. Al op 16 mei konden bezoekers van haar genieten via beelden op de monitor. Eerste beelden.

Het leeuwtje krijgt de mooie naam 'Kianga' en dat betekent 'Zonneschijn.' Zodra ze wat kan lopen volgt ze haar moeder Ti-Cuna ook in het buitenverblijf, een extra 'hok' met tralies er voor. Ik heb er filmpjes van gemaakt toen ik haar voor het eerst 'buiten' zag.

Deze foto's zijn afkomstig van de Facebook van Artis. Op 18 juli mocht Kianga voor het eerst op het Kerberterras spelen. In de week daarvoor had ze al kennis gemaakt met de andere leeuwen, haar vader Ceasar en 'tante' Arusha. Video.  In het weekend van 23/24 juli werd Kianga gewogen en ze woog toen 7,2 kilo. Een volwassen leeuwin weegt ongeveer 130 kilo.

Op 27 juli ben ik weer op bezoek geweest bij de leeuwen. Kianga stelde absoluut niet teleur! Wat een dotje! Ze was volop aan het ontdekken en spelen. Op deze leeftijd, 2 maanden, at Kianga al kleine stukjes vlees maar dronk ook nog bij moeder Ti-Cuna. Dit doet een leeuwenwelp tot max. 10 maanden.

Kianga liep wat moeilijk deze dag, waarschijnlijk had ze zich bezeerd tijdens het spelen.  Binnenkort volgt het tweede deel van Kianga's eerste levensjaar.

Koninginnedag 2012

Al toen ik hoorde dat de koninklijke familie op 30 april 2012 naar Rhenen en Veenendaal zou gaan was ik van plan om er dan naar toe te gaan. Samen met mijn zus en in combinatie met een bezoekje aan Ouwehands Dierenpark natuurlijk. Want daar kom ik tenslotte best vaak!

Al meer dan een jaar lang heb ik een cadeautje voor prinses Máxima klaar liggen. Dat nam ik mee, want ik heb al zo veel succesverhalen gelezen van fans die met prinsen en prinsessen op de foto gaan; cadeautjes overhandigen en zelf de mooiste foto's maken. Dus ik ging vol goede moed op pad!

 Omdat we met de trein en de bus naar Rhenen moesten waren we niet zo vroeg op de plaats waar we moesten zijn. Het was overal erg druk en we liepen maar door tot we een plekje zagen waar we vooraan stonden achter het dranghek.

 Een agent vertelde ons dat we aan het einde van de route stonden. Nou dat vonden we niet zo erg, want dan moesten we wel wat langer wachten, maar dan zouden we ze toch zien. Als ze door die poort aan kwamen lopen zagen we ze vast goed! Het begon geweldig want we konden de koninklijke bus aan zien komen. Ik zag de koningin zitten en zag dat ze in het blauw was en ook prins Bernhard viel erg op met zijn krullen.

 Het klokkenspel klonk fantastisch, de zon scheen heerlijk en er gingen veel rode, witte, blauwe en oranje ballonnen de lucht in. Het wachten duurde lang maar we vonden het niet erg. Toen kwamen opeens alle auto's en de bus weer aan gereden. Ze reden eerst wat verder weg maar kwamen daarna terug. Nog maakte het ons niet echt uit, ze stonden tegenover ons. Maar helaas.. De voertuigen werden zo ongelukkig neer gezet dat ik besefte dat het mis was.

 Dat kostte echt een paar tranen, ik was zó teleurgesteld. Prinses Máxima zou mijn cadeautje niet in handen krijgen. (Met een persoonlijk verhaal erbij.) We zouden de koninklijke familie niet langs zien lopen..  Gelukkig had ik nog genoeg kracht over om door te zetten. Pijnlijke voet, gespannen spieren, helemaal hyper.. Maar ik hing helemaal over dat hek heen en was vastbesloten toch foto's te maken. Voor ons stond de 'cadeautjesbus' waarin vele bloemen en geschenken een plaatsje vonden. Ik merkte op: "Zal ik mezelf als cadeau geven?"

 Allerlei mensen voor het beeld maakte het er allemaal niet makkelijker op. Maar eindelijk kwamen de koningin, prinsen en prinsessen de poort door. Ik heb niet zoveel gezien want ik was druk met foto's maken. Later ontdekte ik dat ik prinses Margriet, koningin Beatrix, prins Pieter-Christiaan, prinses Marilene en prins Willem-Alexander op de foto had gezet.

 Maar.. prinses Máxima, die zag ik heel goed! Ze zwaaide nog eens extra enthousiast onze kant uit voor ze de bus in stapte. Toen ik later de uitzending keek zag ik dat ook terug! Met deze foto was ik meteen heel blij. Want het was en ver weg, en ik was behoorlijk gespannen en er stonden allemaal mensen voor..

 Ook prins Constantijn, prinses Annette en prins Bernhard heb ik heel duidelijk gezien en de foto's die ik ondertussen gemaakt heb vallen zeker niet tegen. Prins Constantijn had een heel andere bril op als toen ik hem de vorige keer (zie Droom ik of is het echt? Eloise, Claus-Casimir en Leonore gezien en Het afscheid van de koninklijke kinderen ) zag, en zo uit de verte zag hij er heel anders uit als toen!

 Prinses Laurentien leek geen spat veranderd toen ik haar zag zitten in de langsrijdende bus. (Zie Prinses Laurentien presenteert tweede boek ) Prinses Margriet zat tegenover haar en allebei zwaaiden ze naar het publiek. Ook verschillende andere prinsen en prinsessen wuifden, ook zag ik enkele prinsen foto's maken (van ons?!) En toen was het weer voorbij.

 Althans, het koninklijke gedeelte van die dag was voor ons voorbij. We wandelden nog langs de plek waar Ouwehands Dierenpark zich presenteerde voor de koninklijke familie. En natuurlijk zijn Aline en ik daar op de foto gegaan met een gorilla !

 Ouwehands Dierenpark bestaat in 2012 tachtig jaar. Op deze speciale Koninginnedag mocht iedere betalende bezoeker voor 10 euro naar binnen. En even later stonden wij oog in oog met Credo, de koning der dieren! Zo smolten twee van mijn grote hobby's samen: het koninklijk huis en de dierentuin bezoeken (en eigenlijk wel drie: fotograferen natuurlijk!)