Geboren in 2017 (3).

Vandaag gaan we het hebben over de jongste aanwinsten van Burgers Zoo in Arnhem! Verwacht geen compleet overzicht, ik heb niet alles precies op een rij, maar wel een groot deel.. Van met name de zoogdieren die er geboren werden in 2017!

Het was meteen raak; het kan zelfs de allereerste geboorte van 2017 in een dierentuin in Nederland zijn geweest.. Biggetjes bij de halsbandpekari's! Pekari's worden ook wel navelzwijnen genoemd en er worden in Burgers Zoo geregeld jongen geboren. Deze keer een zeugje & een beertje waar de hele groep voor zorgde.

Na 14 jaar werd er (ook al) op nieuwjaarsdag weer eens een ellips-waterbokje geboren. En op 16 januari kwam er nog eentje bij. (De foto's zijn van 18/01).

Elke geboorte van een aardvarkentje blijft bijzonder. Op 1 februari kwam er weer eentje ter wereld. In het begin zijn ze niet zichtbaar, alleen via beelden van de verzorgers. Deze foto maakte ik in mei. Pasgeboren.

Ergens eind maart en ook midden april kwamen er kalfjes bij de bantengs bij. Deze wilde runderen hebben in het wild (Azië) een strikte paartijd, in de dierentuin planten ze zich het hele jaar voort. 

Ook waren er in het voorjaar 2 biggetjes bij de wrattenzwijnen, 3 lammetjes bij de dikhoornschapen en zeker 3 rendiertjes.

Op 16 mei was er het geboortebericht van het derde veulen bij de Grant zebra's. Die dag was ik ook in Burgers' Zoo en heb het pasgeboren zebraatje gezien.

In juni werd gemeld dat er een nestje bij de goudjakhalzen was geboren (half mei.) Het bleken 5 jongen te zijn, die behoorlijk lang verscholen bleven in het door de ouders zelf gegraven hol.

Natuurlijk waren er nog meer vogels uit het ei gekropen, maar het viel niet mee om die te spotten. De flamingo's zijn echter heel goed te bekijken. In juli waren er 7 kuikens!

De vreugde was groot toen breedlipneushoorn Izala op 10 augustus het leven schonk aan een kerngezond kalf, dochter Wiesje.

Ergens in die maand werd er ook een aapje geboren. En enkele herten waren nieuwsgierig naar het nieuwe groepslid van de laponders.

Normaal gesproken vinden de geboortes bij de witbaardgnoe's altijd erg kort na elkaar plaats. Dit jaar besloot er eentje het anders te doen, in plaats van in juni beviel zij op 3 september..

Bij het nieuwe capibara-stelletje in de Bush kwam het eerste jong ter wereld op 5 april. Later in het jaar (begin oktober) werden er nog 2 'waterzwijntjes' geboren, 1 mannetje en 1 vrouwtje.

Ook bij de basterdgemsbokken was er in oktober familie uitbreiding. Eerder in het jaar waren er 2 nestjes stokstaartjes, waar ik helaas pas foto's van heb kunnen maken toen ze niet meer van de ouders te onderscheiden waren.

Goede December-dagen.

December is de laatste maand van een voorbijgevlogen jaar. In de achterliggende tijd kan er veel gebeurd zijn. Mensen hebben dierbaren verloren. Dichtbij in mijn familie, plotseling overleed een oudoom. Maar ook moet ik denken aan het kleinzoontje van een mede-blogger, dat verongelukte. Er is zoveel ellende op de wereld. 

Dan mag ik het op het moment nog goed hebben. Ik voel me vrij goed, kan van dingen genieten (want wat het is dat niet te kunnen, dat weet ik ook). Lichamelijk gaat het wat minder, maar er zijn medicijnen die me misschien gaan helpen. 

In 2017 heb ik mijn lieve poes Jojo verloren. Het is nog maar 2 maanden geleden. Heel naar hoe het is gegaan, dat Jojo zo'n pijn heeft gehad. Ik mis haar. Dat lege plekje is er ook met kerst. Ze zal dit jaar niet meer bang hoeven zijn voor vuurwerk.. nooit meer.

Ik wil iedereen die dit leest fijne kerstdagen wensen. Maar ook de tijd erom heen. Vandaar Goede Decemberdagen. Ook voor hen die het moeilijk hebben, juist voor hen.

'Voor elk die in het duister dwaalt.
Verstrekt deez' Zon een helder licht.
Dat hem in schauw' (schaduw) des doods bestraalt.
Op 't vrede pad zijn voeten richt.'
Lofzang van Zacharias vers 5.

Liefs, Jenny.

Het eerste jaar van olifantje Sanuk (deel 2).

Op 16 oktober werd het Aziatische olifantje Sanuk alweer 1 jaar. Ze woont samen met haar moeder Thong-Thai en halfzus Yindee in Artis. Dit is een terugblik op het tweede deel van Sanuk's eerste jaar. Voor het eerste deel, KLIK.

Er is 4 jaar aan het nieuwe olifantenverblijf gewerkt, maar het resultaat mag er zijn! Iedereen kon meedoen aan de campagne 'Geef het parkeerterrein aan de olifanten'. Zo heb ik bijvoorbeeld een gift gestort en diverse rolletjes washi-tape met olifantjes gekocht. Op 13 juni 2017 was het zover. De olifantenkoeien konden op verkenning uit! Hun nieuwe leefwereld is een enorme verbetering op wat ze hadden in het oude verblijf.

Op 23 juni zag ik de olifanten in Artis voor het eerst in hun nieuwe verblijf. Ze genoten!

Met klapperende oren, van opwinding, stapten de olifantendames het nieuwe verblijf binnen. Onder toeziend oog van pers en publiek 'rende het olifantenkalf diverse keren terug naar het binnenverblijf, op de voet gevolgd door moeder en zus'. Hierbij werd zichtbaar dat de band tussen een olifantenfamilie hecht is. Kleine Sanuk vond het erg spannend. 

Er is Amsterdams grachtenwater om in te zwemmen. De ontwerper vertelt dat het op het dieptepunt  4 meter diep is, en dat de olifanten "helemaal kunnen drijven en dan even gewichtloos zijn".  Kleine Sanuk vindt het grote zwembad nog steeds spannend en houdt het bij spetteren en pootje baden. Maar Yindee neemt graag een duik en gaat ook regelmatig kopje onder!

Er is ook een modderpoel in het verblijf. Daar is Sanuk vanaf het begin af gek op, lekker rollen en spelen! Ze gaat heel graag onder de douche, dan vormt zich ook een soort modderbad, waarin Sanuk zich ontzettend vermaakt. Kijk maar naar de beelden van 7 augustus:

Daar wordt toch iedereen blij van?

Sanuk groeit als eerste olifantenkalf op in dit verblijf. En dat gaat heel goed. Haar dagen zijn vol met ontdekken en spelen. Maar natuurlijk leert ze ook veel. Zoals controle krijgen over haar slurfje, daar water mee spuiten en vast voedsel mee oppakken en opeten. (Video met beelden van 25/8 & 6/9).

En op 16 oktober viert Sanuk alweer haar eerste verjaardag! Deze foto's zijn van 5 dagen daarvoor.
Ik vind Sanuk een heerlijk en grappig olifantje. Ze doet me soms denken aan haar halfzusje Mumba, maar ik denk dat ze iets minder ondeugend is ;) Wat ik wens is dat er een speelkameraadje komt voor Sanuk..

Pakjesavond met Poezen; Kat-dootjes voor Katten.

Voor wie het meer feest was, weet ik eigenlijk niet.. Voor ons baasjes, of toch voor de katten! Wat kunnen ze genieten, van iets simpels. Lekker eten, nieuwe speeltjes, inpakpapier, alles is even leuk.

Er waren heel wat katten aanwezig op pakjesavond. 10 om precies te zijn, Pluis staat niet op de foto's. Ik had lekkere zakjes kattenvoer ingepakt in stofjes, en dat kregen ze op papieren Sinterklaasbordjes. 

Verder was er een doos beplakt met dierenfoto's, daar zaten de cadeautjes in, maar hij werd meteen populair om in te kruipen. Ook nog creatief geweest met diverse knutsels, zoals een schoentje, letters en een huis gekleurd. Ik had voor Joepie 4 dec. een speciale 'pakjesmiddag', buiten op het bankje.

Het eerste jaar van: olifantje Sanuk (1)

Ik ben wat laat, want Sanuk is op 16 oktober al 1 jaar geworden, maar het blijft toch altijd leuk om de beelden van een eerste levensjaar terug te zien. Zo gaan we in deze blog kijken naar het jonge Aziatische olifantje van Artis. Alles over haar geboorte vindt je HIER.

Sanuk woont samen met haar moeder Thong Thai en halfzus Yindee. Op 20 oktober mocht zij voor het eerst naar buiten, tijdens een regenbui schuilde ze onder de buik van haar moeder. Ook gedurende de rest van het eerste jaar zocht Sanuk vaak veiligheid bij Yindee en Thong Thai.

Op 1 november werd bekend gemaakt dat Sanuk 105 centimeter hoog was; en 160 kilo woog. Een zware baby. Sanuk wist al vrij snel behoorlijk raad met haar slurfje: ze speelde er mee met zand bijvoorbeeld. (Filmpje.) Ook pakte ze er een afgevallen blad mee op.

Sanuk is een ontzettend grappig en ondernemend olifantje. Ze speelde zo leuk met de rode bal, die minder zwaar is dan de zwarte ballen waar Yindee graag mee bezig is.

In dit filmpje beelden van de opgroeiende Sanuk. In december woog zij alweer 200 kilo, haar gewicht nam toe met zo'n 1,5 kilo per dag.

Ook in de winter is het meestal niet te koud voor de olifanten om een frisse slurf te halen. Volgens de verzorger: "Sanuk is weer anders dan haar halfzussen, ze is afwachtender en het lijkt er op dat ze iets beter naar haar moeder luistert."

In februari plaatste Artis bovenstaande leuke video van de kleine Sanuk in haar binnenbadje. Ook in de stal wist ze nog heen en weer te rennen en met haar bal te spelen.

Sanuk had een probleem: ze at zand. Daardoor moest ze steeds op stal blijven, zodat de verzorgers haar mest konden opvangen en onderzoeken. Was de uitslag goed, dan kon ze weer een poosje naar buiten. Daarom is na een tijdje de bodembedekking veranderd, met stukjes boomschors. (Filmpje).

Sanuk heeft opvallend veel haar, als ze ouder wordt zal het waarschijnlijker minder zichtbaar worden. Er 'slijten' ook haren, door ergens tegen aan te schuren bijvoorbeeld. Sanuk  lijkt wel een klein mammoetje! Onderstaand filmpje laat de laatste beelden zien in het oude olifantenverblijf, want er stond een grote verandering op stapel..

Hierbij besluit ik deze blog toch maar in twee stukken te verdelen. Anders ben ik zolang achter de schermen aan het werk ;) 

Vriend van Blijdorp (3)

Vrienden van Blijdorp en.. prijzen!

In de afgelopen jaren mocht ik tweemaal een prijs in ontvangst nemen van de Vrienden van Blijdorp. De eerste keer ging het om de slagzin die ik gemaakt had met de oplossing van de Jubileum Speurtocht. 

"Blijdorp heeft Vrienden... en dat niet voor niets, want met de Vrienden bereiken we iets!"

Ik weet niet meer wat ik allemaal van de cadeaubonnen gekocht heb, maar volgens mij zo en zo 2 keer een jaarkalender. 

De tweede keer was er een namenwedstrijd. Diergaarde Blijdorp opende in november 2015 een nieuw verblijf voor rode panda's met dank aan de Vrienden.

Er waren enkele eisen waaraan voldaan moest worden: 'De twee namen moeten bij de kleine panda’s passen. Het zijn Aziatische dieren en de namen moeten dan ook in die lijn liggen.' Ik had op internet gezocht, eerst naar waar de kleine panda's voorkwamen, vervolgens kwam ik deze zin tegen op Wikipedia: 'De naam Himalaya stamt uit het Sanskriet en is een samenvoeging van de woorden hima (sneeuw) en layas (woonplaats): letterlijk: "woonplaats in de sneeuw"..' Vervolgens vond ik ook een Tibetaanse namenlijst, tussen vele bijna onuitspreekbare namen vond ik een toepasselijke. Gawa!

Bovenstaand gedeelte komt uit een eerdere blog. 

Zoals te lezen is in de mailwisseling kon ik niet aanwezig zijn bij de opening, omdat die op zondag was. Dat werd gerespecteerd, maar ik bleef toch winnaar. Dat leverde me ook nog een hele schattige rode panda knuffel op!

Dit is Gawa, de eerste nazaat van het stelletje Yukiko & Hima. Hij werd geboren in juni 2015 maar liet zich pas aan het begin van de herfst goed zien. Deze foto is van 5/10/2015.

Gawa woont tegenwoordig in Dudley Zoo (Engeland). Hij viel van alle opwinding uit de boom tijdens de allereerste ontmoeting met zijn soortgenootje, Yasmin. Maar verder ging de introductie volgens zijn verzorger fantastisch. Gawa verkende het hele verblijf en zijn favoriete eten bleek appel te zijn. Hij heeft een 'lovely' karakter.

En dit is Hima. Een rode panda die erg bekend werd door zijn ontsnapping, een week nadat hij in het nieuwe verblijf kwam. In eerste instantie werd het treinverkeer stilgelegd omdat het dier op de rails gespot werd; (achteraf bleek dit een hond te zijn geweest). Een speciaal Twitter account zorgde voor veel hilariteit (en als je zoekt op Google vindt je veel leuke 'koppen'.) Na een zoekactie van verzorgers en politie werd hij gevonden vlakbij zijn verblijf, in een boom.

Afgelopen 22 februari waren enkele bamboetakken tegen de muur gewaaid en wist Hima opnieuw te ontsnappen. Deze keer ging ook Yukiko mee. Enige uren hadden ze de vrijheid, maar ze waren nog op het terrein van de Diergaarde. Ervaring leert dat de rode panda's meestal in de buurt blijven.

Tenslotte, ook dit jaar zijn er rode panda's geboren. Dit keer 2 vrouwtjes die de namen Inêz & Vanda hebben gekregen. Vader Hima houdt zich helemaal afzijdig van de rest. Terwijl de jongen caperiolen uithalen, ligt hij hoog in de boom te slapen... 

De jongste van..

De chimpansees van Safaripark Beekse Bergen! 

En dat is het meisje Lily, op 13 juli 2015 geboren als dochter van Lenny & Wakili. Ook haar halfzus Marijke (1997) woont in dezelfde groep. Er zijn na Lily nog wel enkele geboortes geweest, maar helaas hebben die baby's het niet gered. Daardoor is Lily voorlopig echt de benjamin, de enige andere jonge chimpansee is Julian (2009). 

En Julian is Lily's grote vriend. Ze trekt heel veel naar hem toe en hij vindt dat wel wat. Zo mag ze meerijden op zijn rug en stoeien ze ook samen.

In Beekse Bergen zijn twee familiegroepen, vooraan in het park wonen Julian & Lily, middenin het park Jozi & Inosha. In dit filmpje is te zien hoe Lily bij het mannetje Daan schooit om eten ;)

De belangrijkste in het leven van Lily is toch zeker haar moeder Lenny. Een chimpansee heeft een lange kindertijd. Het eerste halfjaar klampte Lily zich aan de vacht van haar moeder vast, daarna zette ze haar eerste stapjes. Maar het merendeel van de tijd zat Lily bij haar moeder op de rug; en ook nu heeft ze daar haar veilige plekje. Tot een jaar of 7 slaapt een jonge chimpansee bij zijn moeder in het nest en eten ze samen.

Chimpansee kinderen zijn altijd actief en kunnen overal mee spelen..

Lily heeft nog een wit 'pluimpje' net boven haar billen. Zolang ze die heeft mag ze bijna alles, maar over een paar jaar zal het plukje haar langzaam verdwijnen.. En dan moet ze zich aan de regels van de groep houden. Ook al is Lily nog klein, ze is al wel een zelfstandig meisje. Ze klimt en klautert flink door zowel het binnen- als het buitenverblijf!

Onverwacht afscheid van Jojo.

Jojo, 13/10/2017.

Ik kan het nog steeds bijna niet geloven. Geen Jojo meer.

Na een bruiloft in onze straat, zaterdagmidag, met lawaai en vuurwerk, was Jojo verdwenen. Ik ben direct gaan kijken of ik haar zag. Ze is altijd heel angstig voor onweer en vuurwerk.
Toen ze in de avond nog weg was ben ik weer gaan roepen en kijken. Gistermorgen was ze er nog niet. Weer zoeken. Toen riep mijn moeder dat ze gewond in de schuur lag. Ik ben meteen bij haar gaan zitten. Zag dat het er vreselijk uit zag. Dierenarts en dierenambulance gebeld en nog een x om alles te regelen. Ik liet haar wat kattenmelk drinken en aaide haar. Toen ik haar pakte om in de reiskist te gaan jankte ze en zag ik dat haar onderkant ook onder de etter en viezigheid zat.  Ik mocht met de koffer op schoot voorin zitten. Jojo bleef erg realexed rondkijken en meestal maakten patienten veel lawaai zei de chauffeur. Ze keek naar me. Heel trouw.
Ik ben met haar naar binnen gegaan en toen liet ze zich even horen..

Ik dacht eerst dat Jojo door het vuurwerk geraakt was. Bij de dierenarts zeiden ze dat het leek of ze door een hond was opengereten. Het zag er heel heftig uit. Jojo was kalm en ik heb haar geknuffeld toen ik hoorde dat ze in Gorinchem moest blijven. Ik zei: Dan gaat Jenny gewoon niet naar de dierentuin, jij bent belangrijker. Die trouwe en lieve ogen.. het deed zo zeer om haar zo te zien! De laatste glimp was door het raam, ik denk dat ze toen gewogen werd. Ze wilden haar zo snel mogelijk onder narcose brengen.
Eenmaal thuis werd er na een tijdje gebeld dat ze gingen beginnen met Jojo. Toen er nogmaals telefoon was, kwam het slechte nieuws. Het was nog erger dan je kon zien. Als ik miljonair had geweest hadden ze het kunnen proberen. Maar de kans was dan ook groot dat het niet zou lukken. Ik begon te huilen en koos het beste voor Jojo.. als ik kon komen mocht ik er bij zijn als ze haar spuitje kreeg. Mama is gaan vragen of een kattenliefhebster uit de buurt ons wilde rijden. Zij deed dat graag en Aline ging ook mee. Jojo lag op de operatietafel in slaap gebracht. Ze lieten zien hoe dat ze diverse verwondingen had. Een enorm gapend gat waar je tot in de buik kon kijken. Spier doorgesneden en afstervend vlees. Veel vuil in de wond. Grote kans dat ook haar organen schade hadden. Dit letsel zagen ze eigenlijk nooit en de theorie was dat Jojo onder een auto vast heeft gezeten (op het wiel?) Haar nagels waren afgesleten en aan de achterpoot er helemaal uit.. de auto is gaan rijden en Jojo is meegesleurd. Een vreselijk ongeluk voor mijn voorzichtige poes.

Jojo was veel binnen en buiten alleen vlakbij huis. Met het mooie weer had ze buiten een slaapplekje. Ze is wreed verstoord.. in paniek geraakt.. gedacht dat ze veilig was.. vast komen te zitten en overreden.. met haar laatste krachten naar huis gekomen. In de schuur gaan liggen.. zo lief... zodat ik haar kon vinden.
Ze lag daar met haar lijfje afgedekt en haar koppie was nog mooi. Geaaid. Gepraat. En gewacht. Haar hartje wilde niet opgeven. Uiteindelijk verslapte ze en wist ik.. dit is het geweest. Jojo.. mijn vriendinnetje.. wat een verlies. Ik ben heel verdrietig.