Na 13 maanden in de buik van mijn moeder, werd ik geboren op 4 augustus, 's nachts rond half 2. Mijn vader Vazan en moeder Pooh maakten in mei 2015 kennis met elkaar; zij voelden zich meteen tot elkaar aangetrokken. En ik ben het resultaat! Na 18 jaar eindelijk weer een jonge tapir in Diergaarde Blijdorp!
Ik heb van mijn verzorgers de naam Penang gekregen. Dat is een vernoeming naar het eiland Penang dat bij Maleisië hoort. Ik ben dan ook een Maleise tapir; de enige tapir-soort die in Azië voor komt. Bij de geboorte woog ik zo'n 7,5 kilo; uiteindelijk kan ik meer dan 300 kilo gaan wegen.
De eerste keer dat Jenny mij zag op de webcam! Op 9 augustus kwam ik voor het eerst uit de kraambox en was ik te spotten in het binnen verblijf.
Foto van 19/11/2016. Op het begin had ik een hele andere vacht als mijn moeder. Ik had veel witte strepen en stippen; dat is een goede camouflage (voor in het struikgewas.) Na ongeveer anderhalve maand begon ik te verkleuren, langzaam maar zeker kreeg ik het zilvergrijze/witte 'zadel'. Waarschijnlijk zorgt ook de zwart/witte vacht er voor dat we in het bos minder opvallen.
Eerst was mijn 'babyvacht' nog te zien; maar mijn 'streepjespyjama' vervaagde. Ongeveer na 7 maanden was ik echt op kleur. Iets anders wat bijzonder is aan ons tapirs: ons slurfje. Net als bij onze overburen, de olifanten, bestaat deze uit een vergroeide neus en bovenlip. Het slurfje is eén en al spier, we kunnen er dus van alles mee. Zoals snorkelen, want we zwemmen graag; ook ik ga af en toe fijn het bad in!
Het allerliefst ben ik in de buurt van mijn moeder Pooh. Maar op een keer moest ik alleen blijven, omdat ze weer op visite moest bij mijn vader Vazan.. Ik vond het helemaal niet leuk om van haar gescheiden te zijn.. Ik lig zo graag tegen haar aan te slapen. Toen ik klein was wilde ik altijd bij haar drinken, wat ben ik daar hard van gegroeid zeg!
En nu ben ik dan alweer 1 jaar geworden! Het duurt nog zo'n 3 jaar voor ik helemaal volwassen zal zijn. Als ik dan op mijn beurt vader wordt is dat heel goed nieuws, want er worden niet zoveel Maleise tapirs in dierentuinen geboren.
Eerst was mijn 'babyvacht' nog te zien; maar mijn 'streepjespyjama' vervaagde. Ongeveer na 7 maanden was ik echt op kleur. Iets anders wat bijzonder is aan ons tapirs: ons slurfje. Net als bij onze overburen, de olifanten, bestaat deze uit een vergroeide neus en bovenlip. Het slurfje is eén en al spier, we kunnen er dus van alles mee. Zoals snorkelen, want we zwemmen graag; ook ik ga af en toe fijn het bad in!
Het allerliefst ben ik in de buurt van mijn moeder Pooh. Maar op een keer moest ik alleen blijven, omdat ze weer op visite moest bij mijn vader Vazan.. Ik vond het helemaal niet leuk om van haar gescheiden te zijn.. Ik lig zo graag tegen haar aan te slapen. Toen ik klein was wilde ik altijd bij haar drinken, wat ben ik daar hard van gegroeid zeg!
En nu ben ik dan alweer 1 jaar geworden! Het duurt nog zo'n 3 jaar voor ik helemaal volwassen zal zijn. Als ik dan op mijn beurt vader wordt is dat heel goed nieuws, want er worden niet zoveel Maleise tapirs in dierentuinen geboren.
Hoi Jenny,
BeantwoordenVerwijderenWat gaat de tijd hard. En wat heb jij dat kleintje toen mooi weten te fotograferen.
Mij is het toen niet gelukt en nu is hij helaas niet altid te zien ivm die verbouwing daar.
Groetjes, Marco
Mooi blog weer, Jenny. Ik heb van deze kleine Tapir slechts een enkele foto gemaakt. Het lag te diep verscholen in de schaduw en het was daarnaast heel druk. Maar ja, ik kom er eigenlijk veel te weinig! Ik heb hier weer genoten.
BeantwoordenVerwijderenGr Jan W
Ah wat een leuk beestje!
BeantwoordenVerwijderenMooie foto's, aparte beestjes
BeantwoordenVerwijderenIk vind dit altijd zulke mooie, bijzondere dieren! Mooie foto's heb je weer gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd Penang !!!
BeantwoordenVerwijderen